1. مقداد از پیامبر اعظم (ص) نقل میکند که ایشان فرموند:
وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا أُرِيَ إِبْرَاهِيمُ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَا اتَّخَذَهُ خَلِيلًا إِلَّا بِنُبُوَّتِي وَ الْإِقْرَارِ لِعَلِيٍّ بَعْدِي وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى تَكْلِيماً وَ لَا أَقَامَ عِيسَى آيَةً لِلْعالَمِينَ إِلَّا بِنُبُوَّتِي وَ مَعْرِفَةِ عَلِيٍّ بَعْدِي وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا تَنَبَّأَ نَبِيٌّ قَطُّ إِلَّا بِمَعْرِفَتِهِ وَ الْإِقْرَارِ لَنَا بِالْوَلَايَةِ
قسم به آنکه جانم در اختیار اوست، خداوند سبحان به ابراهیم خلیل ملکوت آسمان ها و زمین را نشان نداد، و او را به عنوان خلیل (دوست) خودش برنگزید ، مگر به دلیل اقراری که نسبت به نبوّت من و ولایت علی بن ابیطالب (علیه السلام) پس از من داشت. قسم به آنکه جانم در اختیار اوست، خداوند سبحان با موسی کلیم الله همکلام نشد و عیسی را نشانه ای بر عظمت و ربوبیّت خودش برای عالَمیان قرار نداد، مگر به دلیل اقراری که نسبت به نبوّت من و ولایت علی بن ابیطالب (علیه السلام) پس از من داشت. قسم به آنکه جانم در اختیار اوست، هیچ پیامبری به مقام نبوّت نرسید مگر به سبب معرفت و اقراری که نسبت به امر «ولایت» داشت.
کتاب سُلَیم بن قیس هلالی ؛ حدیث چهل و شش
2. امام صادق علیه السلام:
لَا أَقَامَ اللَّهُ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ آيَةً لِلْعَالَمِينَ إِلَّا بِالْخُضُوعِ لِعَلِيٍّ (علیه السلام)
خداوند سبحان عیسی بن مریم (علیهما السلام) را نشانه ای بر عظمت و ربوبیّت خودش برای عالَمیان قرار نداد، مگر به دلیل خضوعی که او نسبت به علی بن ابیطالب (علیه السلام) داشت.
الخصال ؛ ص 227