مقسم بهشت و دوزخ

نویسنده: ابوافضل حیدری

کتاب شمه از فضائل و مناقب امیرالمومنین ع

پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله وسلّم) به او فرمود: « تو قسیم آتشی، انت قسیم النار[1]»

و آن حضرت خود می فرمود: « من قسیم آتشم، انا قسیم النار[2]»

و فرمود « من قسیم آتشم روز قیامت به جهنم می گویم: این برای تو و این برای من یا: این را بگیر و این را رها کن[3]»

قسیم در این سه روایت به معنای مقاسم است، یعنی هر یک از دو نفری که چیزی را بین خود قسمت می کنند بنابراین وقتی می گوییم علی (علیه السلام) قسیم آتش است، یعنی آن حضرت و جهنم، مردم را بین خود تقسیم می کنند پس منظور از این روایات این است که ذات مقدس علوی، در مقابل جهنم است، یعنی همان طور که بعضی ازمردم نصیب آتش جهنم می شوند، گروهی دیگر سهم علی بن ابی طالب (علیه السلام) می شوند بنابراین می توان گفت: علی (علیه السلام) بهشت مجسم است.

نکته دیگری که از روایت سوم بر می آید این است که اختیار این تقسیم با علی (علیه السلام) است زیرا اوست که به جهنم می گوید چه کسی را بگیرد و چه کسی را رها کند همچنین پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله وسلّم) به او فرمود: تو تقسیم کننده بهشت و جهنمی، انت قسیم الجنۀ و النار[4].

قسیم در این حدیث به معنای قاسم است، یعنی کسی که چیزی را قسمت می کند ظاهر این حدیث آن است که علی (علیه السلام) بهشت و جهنم را بین افراد قسمت می کند، ولی در حقیقت، نیازی به این تقسیم نیست بلکه وجود آن حضرت خود معیار قسمت است، یعنی علی (علیه السلام) ملاک و میزان بهشتی بودن است هر کس تا زمانی بهشتی است، که از وجود مقدس علوی منحرف نباشد ولی هنگامی که منحرف شد و با آن وجود پاک سازیگاری نداشت، هیزم خشکی است که جز سوختن در آتش جهنم به کاری دیگر نمی آید پس مفاد این حدیث نیز با سه حدیث گذشته یکسان است و مفاد همه آن است که : علی (علیه السلام) خود بهشت مجسم و معیار بهشتی بودن افراد است.